نشست خبری فیلم «بیست» با حضور عبدالرضا کاهانی (کارگردان)، پوران درخشنده (تهیه کننده)، مهتاب کرامتی، فرشته صدرعرفایی، علیرضا خمسه، حبیب رضایی، مهران احمدی(بازیگران)، شیوا منفرد (تدوین‌گر) و حسین مهکام (فیلمنامه‌نویس) در سینمای فلسطین برگزار شد.
در بخش دیگری از این نشست، «حبیب رضایی» بازیگر این فیلم، تجربه همکاری در «بیست»را جذاب دانست و گفت: ابتدا باتوجه به این که حامد بهداد تخصص ویژه‌ای بر روی لهجه‌های خراسانی دارد، قرار بود حامد بهداد این نقش را بازی کند که به دلیل وقفه‌ای که در کار صورت گرفت، به پروژه دیگری پیوستند. در ابتدا که من این فیلمنامه را خواندم به نظر چالش‌برانگیز نبود و از مؤلفه‌های آشنایی برایم برخوردار بود. نقش شخصیت آدم ساده‌دلی بود که اهل نیشابور است.
رضایی در ادامه گفت: من خیلی با بازی متفاوت، موافق نیستم، چون همه می‌خواهند بازی متفاوتی داشته باشند. این که بازی درستی داشته باشم صحیح‌تر است تا متفاوت. این شخصیت که شکل گرفت به نظرم دارای ویژگی‌های تازه‌ای شد. گریم خوب این کار نیز به نقش خیلی کمک کرد.
در این نشست، «علیرضا خمسه» در پاسخ به این سؤال که در فیلم «بیست» نقشی کم دیالوگ را ایفا کرده است، گفت: تخصص من پانتومیم است و این کار را خوب بلدم، چون وقتی حرف می‌زنم مشتری‌ها را می‌پرانم ولی هیچ کس این فرصت را به ما نداد تا بازی با سکوت را تجربه کنم ولی سازندگان فیلم «بیست» این امکان را فراهم کردند. من معتقدم همیشه فیلم بعدی‌ام از فیلم قبلی‌ام بهتر است.
وی با اشاره به اینکه نقشی تراژیک را برخلاف دیگر کارهایش ایفا کرده، گفت: در جامعه ما، نقش تراژیک بهتر با مردم ارتباط برقرار می‌کند. من چون کار کمدی انجام می‌دهم دوست دارم همیشه چهره مردم را خندان ببینم. برای کسانی که در عرصه کمدی کار می‌کنند هیچ‌گاه این امکان فراهم نمی‌شود که عرصه‌های دیگر را نیز تجربه کنند.
«علیرضا خمسه» ایفای نقش در فیلم «بیست» را یک ریسک دانست و گفت: بازی من در این نقش، ریسکی بود که عبدالرضا کاهانی و پوران درخشنده انجام دادند. وقتی این فیلم را شب گذشته در سینما آزادی دیدم در اولین پلانی که حضور یافتم همه خندیدند. شاید همه فکر می‌کردند که شخصیت من در این فیلم، نمک قصه است.
وی افزود: این شانس بزرگی بود که در این فیلم، بتوانم گوشه‌ای از قابلیت‌هایم را نشان بدهم. از گروه سازنده فیلم تشکر می‌کنم که فرصت این تجربه را به من دادند. باید دید تماشاگر چه واکنشی نسبت به آن نشان می‌دهد، ولی در این چند روز متوجه شدم که نظرهای مثبتی دارند.
مهتاب کرامتی نیز درباره بازی متفاوت خود در این فیلم گفت: حدود دو سال پیش در جریان این فیلمنامه قرار گرفتم و ابدا فکر نمی‌کردم جا و نقشی در آن داشته باشم. وقتی این پیشنهاد را به من دادند، بسیار تعجب کردم و تمرین‌هایی را بسیاری روی لهجه، راه رفتن و بدن انجام دادم و خیلی چیزها را، از بازی من گرفتند که قرار شد اگر امکان‌پذیر بود، کار را ادامه بدهیم. بابت این فیلم بسیار خوشحالم و امیدوارم حداقل شما فیروزه را باور کرده باشید.
وی در ادامه گفت: شناخت شخصیت‌های این فیلم احتیاج به تلاش زیادی برای من نداشت، چراکه به خاطر شغل دومم که حضور در مقام سفیری یونسکو است، با این قشر برخورد زیادی داشتم و فکر می‌کنم این قشر به دلیل داشتن شغل خیلی خوشبخت‌تر از دیگران هستند، چرا که ما افراد فرودست‌تری نیز در جامعه داریم.
«فرشته صدرعرفایی» دیگر بازیگر این فیلم درباره شباهت این نقش با نقش خود در فیلم «کافه ترانزیت» گفت: بار اول که پیشنهاد بازی در این فیلم به من شد، فکر کردم که به دلیل این که لوکیشن فیلم دوباره آشپزخانه است، این سوءتفاهم به وجود بیاید و به همین دلیل پیشنهاد حضور در این فیلم را نپذیرفتم ولی آقای کاهانی مرا متقاعد کردند که کاراکتر این دوفیلم کاملا از هم متفاوت هستند.
وی ادامه داد: شخصیت ریحان در فیلم «کافه ترانزیت»، مستقل‌تر، ایستاده‌تر و تواناتر است، در حالی که فرشته با وجود این که در همان مکان کار می‌کند اما نقش مکمل یک فرد است و حضورش در رستوران به خاطر وابستگی‌اش به همسرش است. فرشته دست راست همسرش است به دلیل معلولیتی که او دارد و حتی از حقوق فردی نیز برخوردار نیست. به نظرم کاراکتر این دو فیلم کاملا از هم مجزا است.
صدرعرفایی به راهکارهایی که در ایفای این نقش به‌کار گرفته است، گفت: من به آقای کاهانی حتی از قاب‌هایی که ممکن است شرایط مشابهی با «کافه ترانزیت» داشته باشد، اعتراض کردیم. مثلا من هرگز در چارچوب پنجره سالن دیده نمی‌شوم. سعی کردیم در حالت‌های فرشته وابستگی را نشان دهیم و چابکی ریحان در این فیلم نباشد. فرشته زنی است که هرگز بچه‌دار نمی‌شود و به همین دلیل، شرایط برای او بسیار سخت است.
«شیوا منفرد» تدوین‌گر این فیلم درباره کند بودن این فیلم گفت: شروع فیلم با معرفی شخصیت‌ها است و می‌طلبد که کمی در آن مکث داشته باشیم و فیلمنامه به گونه‌ای است که شخصیت‌ها در راستای همدیگر پیگیری می‌شود و این روی تدوین مؤثر است و کار من را سخت می کرد.
وی افزود: سکانس پلان و سکانس‌های بلند فیلم این اجازه را به من نمی‌داد که در کار کارگردان دخالت کنم و با جامپ‌های بی‌مورد ریتم فیلم را تند کنم. از دیگر معتقدم که تدوین‌گر باید طبق نظر کارگردان کار کند.
