14 مردادماه هر سال، یادآور درگذشت حسین پناهی است؛‌شاعری که به گواه خیلی‌ها، تجسم یک مهربانی معصوم بود و این امر را بسیاری از افرادی که به نوعی با وی یا هنرش در ارتباط بوده‌اند باور دارند. خبرگزاری مهر به بهانه سالگرد حسین پناهی در گزارشی مبسوط به زندگی و فعالیت شعری و هنری این شاعر پرداخته است.پناهی متولد یکی از روستاهای استان کهگیلویه و بویراحمد بود و به راستی تا آخر عمر هم نتوانست صفا و سادگی دل یک روستایی را با هیچ چیز دیگری عوض کند.او در ???? در روستای دژکوه از توابع شهرستان سوق در استان کهگیلویه و بویراحمد متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در همان روستا گذراند و دوران دبیرستان را در شهر بهبهان طی کرد. سپس به تحصیل در مدرسه آیت الله گلپایگانی در قم پرداخت و دوره چهارساله هنرجویی در مدرسه آناهیتا را نیز پشت سر گذاشت، سپس به فعالیت در عرصه سینما پرداخت و بازیگری در تلویزیون را نیز تجربه کرد. پناهی بازیگری را نخست از مجموعه تلویزیونی محله بهداشت آغاز کرد. با پخش نمایش «دو مرغابی درمه» از تلویزیون که علاوه بر نوشتن و کارگردانی خودش نیز در آن بازی می‌کرد، خوش درخشید و با پخش نمایش‌های تلویزیونی دیگر خود طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت. نمایش‌های دو مرغابی درمه و یک گل و بهار که پناهی آنها را نوشته و کارگردانی کرده بود، به درخواست مردم چندین بار از تلویزیون پخش شد. شعرها و حرف‌های حسین پناهی صادقانه بود و همین باعث می‌شد که به دل بنشینند. جنس حرف‌هایش از جنس همان حرف‌هایی بود که شازده کوچولوی «آنتوان دوسنت اگزو پری» می‌زد.
همان شازده کوچولویی که با دیدن یک جعبه‌ای که سه سوراخ داشت به فکرش می‌رسید که «ممکنه خونه یک بره باشه» و همیشه از خودش می‌پرسید «این آدم بزرگا چقدر عجیبن؟!» و در نهایت همه فکر و ذکرش گلی بود که تازه در سیاره‌اش سبز شده بود. گذرگاه، گال، تیرباران، هی جو، نار و نی، در مسیر تندباد، ارثیه، راز کوکب، مهاجران، چاووش، سایه خیال، اوینار، هنرپیشه، مرد ناتمام، روز واقعه، آرزوی بزرگ، قصه‌های کیش (اپیزود اول، کشتی یونانی)، بلوغ، مریم مقدس و بابا عزیز از آثار سینمایی هستند که پناهی در آن ایفای نقش کرده است. همچنین این هنرمند در چند تله تئاتر نیز به ایفای نقش پرداخته و چندین تالیف نیز دارد که «من و نازی»، «ستاره»، «چیزی شبیه زندگی»، «دو مرغابی در مه»، «گلدان و آفتاب»، «پیامبر بی کتاب» و «دل شیر» از این جمله است، ضمن اینکه دو نوار با شعر و صدای حسین پناهی نیز منتشر شده است که «سلام خداحافظ» و «ستارها» نام دارند.
پناهی در دهه 60 و اوایل دهه 70 از پرکارترین و خلاقترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون بود و به دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن و سادگی و خلوصی که از رفتارش می‌بارید و نیز طنز تلخش، بازیگر نقش‌های خاصی بود. او در سال ?? برای بازی در فیلم «در مسیرتندباد» کاندید جایزه بهترین بازیگر نقش دوم شد، ضمن اینکه در سال ?? برای بازی در فیلم «سایه خیال» که بر مبنای شخصیت او نوشته شده بود، نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد و در سال ?? برای بازی در فیلم مهاجران نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش دوم شد و دیپلم افتخار جشنواره نهم فجر را برای بازی در فیلم سایه خیال دریافت کرد. با وجود کارنامه سینمایی و تلویزیونی حسین پناهی، به نظر می‌رسد وی بیشتر شاعر بود و این شاعرانگی در ذره ذره جانش نفوذ داشت، ضمن اینکه آثار مختلف ادبی وی نیز از این امر حکایت می‌کند.
یکی از آثاری که پناهی در آن ایفای نقش کرده، سریال «آژانس دوستی» است. پناهی در این سریال نقش راننده‌ای ساده، تنها و شوریده حالی را بازی می‌کرد که البته بر اساس نظر بسیاری از کسانی که پناهی را می‌شناختند، وی در زندگی واقعیش هم همین‌گونه ساده بوده است. شاید آنچه بیش از هر چیز دیگری باعث می‌شد پناهی به دل بنشیند، لحن صحبت کردن ساده‌اش، نگاه معصومش به زندگی و چهره دوست داشتنی‌اش بود. صفا، صمیمیت و صداقتی که در شعرها و نوشته‌های زنده یاد پناهی بود قابل وصف نیست و شاید دلیل این امر این است که این نوشته‌ها از دل پناهی می‌آمد و آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.
حسین پناهی سرانجام در 14 مردادماه 83 درگذشت تا سادگی‌ها و صمیمیتش را در جهانی دیگر تداوم بخشد و چه زیبا از بهشت و مادر گفت که «به بهشت نمی‌روم اگر مادرم آنجا نباشد.»